Tijd doet (meestal) geen wonderen maar helpt wel

Wanneer medicijnen niet noodzakelijkerwijze het verschil maken wat dan wel? Het is de tijd zelf die een behoorlijke invloed uitoefent op het verloop van schizofrenie. Als we nog iets moeten leren in de langdurige zorg dan is het rekening houden met de tijd. De eerst jaren zijn bij schizofrenie over het algemeen het hevigst. Psychoses volgen elkaar op, dikwijls is er sprake van terugval en opnames. Maar vaak is er een keerpunt waarneembaar. Er is sprake van dat zich dit situeert tussen de 5 en de 10 jaar, maar ook op latere leeftijd, tot 10, 20, 30 jaar na het uitbreken van de ziekte kan een ommekeer ontstaan. Dit is belangrijk om te weten, omdat nu zowel cliënten, hulpverleners en familie hun krachten al verspild hebben tijdens de eerste jaren van de ziekte. Men heeft zoveel geïnvesteerd in het beter worden, zonder resultaat, dat na 5 jaar (als het al niet eerder is) mensen de neiging hebben het op te geven. Terwijl dan nog misschien het moment moet aanbreken dat een cliënt aan zijn herstel kan beginnen. Natuurlijk is het een weinig aantrekkelijk vooruitzicht om te horen dat het met je kind over 5 jaar wellicht wat beter kan gaan. Maar toch is het belangrijk om het oog op de toekomst gericht te houden.
 

Iedere ernstige psychiatrische stoornis heeft een enorme invloed op het, meestal jonge, leven van de cliënt. Tussen de 18 – 23, op het moment van zelfstandig worden, een studie beginnen, een relatie, werk – wordt je leven in een klap onderuitgehaald – door een ziekte die je gehele leven, al dan niet in sluimerende vorm, bij je zal blijven. Als we er wat langer over nadenken is het wel begrijpelijk dat het herstel van een psychiatrische stoornis, veel tijd, zelfs een belangrijk deel van je leven in beslag neemt. Herstel treedt op in en door het leven zelf. De ontwikkeling van ons eigen leven: de eerste liefde, de teleurstelling, opleiding, de grote liefde, het huwelijk, het eerste werk, wederom teleurstellingen, wijsheid en uithoudingsvermogen – zijn ook niet in een behandelplan van enkele jaren met een aantal behandeldoelen vast te leggen. Het leven zelf moet geleefd worden – dat geldt ook voor mensen met een ernstige psychiatrische stoornis.