Onmacht

Het verlangen naar eenvoudige antwoorden komt ook voort uit de machteloosheid waarmee we dikwijls staan tegenover het ontstaan en de terugkeer van ernstige psychiatrische stoornissen. Psychiatrische ziektes veroorzaken onnoemelijk veel leed bij cliënten en hun families. Dat leed is nauwelijks te dragen – we zouden zo graag wat willen ‘doen’ – al is het alleen maar om uit die gevoelens van machteloosheid te komen.
 
Maar we nog altijd niet hoe psychiatrische ziektes ontstaan. En onze oplossingen zijn beperkt. Een bekende Australische hoogleraar psychiatrie John McGrath stelt dat we op dit moment door behandeling maar 13% van de last van schizofrenie kunnen opheffen. Zelfs in een ideale wereld, met voldoende middelen voor welke behandeling dan ook, zouden we niet in staat zijn meer dan een kwart van de last te verlichten.
 

Voor de overige bekende ernstige psychiatrische stoornissen geldt voor een deel hetzelfde. Dat wil zeggen van alle mensen die aan een depressieve stoornis leiden of een manisch – depressieve stoornis, geldt voor een deel dat ze dikwijls terugvallen (iedere terugval maakt het risico op een volgende terugval groter) en verder zijn er ook veel problemen op het gebied van relaties en werk. Mensen met een borderlinestoornis kunnen wel leren op een andere wijze met hun klachten om te gaan, maar van stemmingswisselingen en gevoelens van leegte blijven ze dikwijls lange tijd last houden.