Rehabilitatie

De laatste jaren zijn we in de langdurige zorg veel bezig geweest met rehabilitatie. Op zich gaat het hier om een heel waardevol begrip. Het sluit aan op de ontwikkeling en de mogelijkheden tot herstel van de cliënt in de tijd. Af en toe lijkt alle aandacht van de rehabilitatie uit te gaan naar de zaken eromheen. U kunt dit vanmiddag terugvinden in onze workshops: begeleid wonen, beschermd wonen, dagactiviteiten, dagbesteding, werken en behandeling. Al onze medewerkers willen blijkbaar iets met de cliënten. Maar wat willen ze precies? Daar hebben we nogal wat cursussen voor nodig gehad, en erger nog – een hoop formulieren. Vandaar dat sommige medewerkers buikpijn krijgen en bleek wegtrekken als ze alleen al het woord rehabilitatie horen.
 

Maar waar gaat het nu eigenlijk om bij rehabilitatie? Dat besef begint gelukkig langzamerhand door te dringen in de langdurige zorg. Rehabilitatie is niet iets van behandelaren en begeleiders – het gaat om een proces bij de cliënt. Een proces dat zich in de tijd afspeelt: precies waar we het eerder over hadden. Rehabilitatie betekent de tijd willen nemen, zodat de cliënt de kans wordt geboden zich te herstellen. Dat hebben we dan toch geleerd de laatste jaren in de langdurige zorg – dat we bereid zijn de tijd te nemen voor onze cliënten. Als we nu eens een cliënt 5 – 10 jaar begeleiden, of langer nog – wordt er niet meer gevraagd ‘wat moet je nog bij die cliënt’ is er nog wel iets te verbeteren? Tijd is nodig op alle gebieden van het leven: om een zeker inzicht te krijgen in je ziekte vraagt veel tijd. Het herstel van contact met familie vraagt dikwijls jaren. Wonen is geen kwestie van trainen en dan weer hup op jezelf, maar strekt zich ook uit over een jarenlang traject. De begeleiding naar werk neemt ook dikwijls jaren in beslag. En als het nodig is, krijgen mensen ook de tijd om op adem te komen in ons psychiatrisch ziekenhuis.